Çanakkale, 8 yaşında.
“Ben ne olmak isterim bilmiyorum. Ama önemli olsun.Yani önemli derken şey diyorum, birileri arasın beni telefonla. İşe geç kalayım, çok işim olsun. Doktor da olabilirim ama çok zor. Belki öğretmen olurum hem hep okulda olmuş olurum. Bilmiyorum. Ama güzel havalı ayakkabılar giyeyim istiyorum, ne olursa olsun.”
Çanakkale, at age 8.
“I don’t know what I want to be when I grow up. But it should be something important. When I say important I mean, some people should call me by phone. I should be late to work because I had a lot of work. I could be a doctor too but it is hard. Maybe I can be a teacher so I could be in school all the time. I don’t know. But I want to wear beautiful and cool shoes, no matter what.”