Bu bölümde size dünya ve Türkiye edebiyatına damgasını vurmuş yazar ve şairlerin ilk yazılarından ve gençlik eserlerinden örnekler vereceğiz. Üçüncü yazarımız Nâzım Hikmet.
Türkçenin en iyi şairlerinden Nâzım Hikmet, ilk şiirlerini, adını taşıdığı şiir sevdalısı dedesi Nâzım Paşa’nın etkisiyle yazdı. Heybeliada Bahriye Mektebi’nde okurken Yahya Kemal’den şiir dersleri aldı. 14 yaşındayken yazıp bir kenara koyduğu ilk şiiri, Yahya Kemal’ın girişimiyle, 3 Ekim 1918’de Yeni Mecmua’da “Mehmet Nâzım” imzasıyla yayınlandı. Henüz 16 yaşındaydı.
Kendi sözleriyle: “Ben 1902 yılında, 20 Ocak’ta Selanik’te doğdum. Dedem valiydi, şiirle ilgilenirdi, annem ressamdı, birkaç yabancı dil bilirdi. Babam önce elçilik, daha sonra üst düzey memurluk yaptı… İlk şiirimi on üç yaşındayken yazdım. Bir yangını anlatıyordu. Ailem benim harika bir çocuk olduğuma karar vermiş ve şiir yazmamı telkin etmeye başlamıştı… 15 yaşında bahriye okuluna verdiler, deniz subayı yapmak istiyorlardı beni.
‘Okuduğum sınıf ikiye ayrılmıştı: bir kısmı sporla, diğeri şiirle uğraşıyordu. Ben şairler tarafına düştüm. Okulda bize tarih ve edebiyat derslerini ünlü Türk şairi Yahya Kemal veriyordu. Kedimi anlatan bir şiir yazmıştım. Yahya Kemal, şiirimi okuduktan sonra kedimi getirmemi söyledi. Tüyleri dökülmüş, çelimsiz bir kediydi. Yahya Kemal o zaman bana ‘Bu kadar allayıp pullayabildiğine göre, senden kesin şair olur’ demişti.’
16 yaşındayken Yeni Mecmua’da ‘Servilikler’ adlı şiirim yayınlandı. Bu şiir herkes tarafından beğenilmişti. 17 yaşında artık yazdıklarım ciddi ciddi basılıyordu.”
HALA SERVİLERDE AĞLIYORLAR MI?
Bir inilti duydum serviliklerde
Dedim: Burada da ağlayan var mı?
Yoksa tek başına bu kuytu yerde,
Eski bir sevgiyi anan rüzgâr mı?Gözlere inerken siyah örtüler,
Umardım ki artık ölenler güler,
Yoksa hayatında sevmiş ölüler,
Hala servilerde ağlıyorlar mı?
Kaynak: Gazetemsi, Nazım Hikmet’in 1967 tarihli Bütün Eserleri’nden (I. cilt, Sofya, s. 7-23) alıntılar.
