çünkü ben biçimsiz yolların bekçisiydim
kanatırdım beklemeleri evlerin tenleriyle
odaları çoğaltırdım sularla, çekinerek
ezberden konuşacak kadar da yalnızdım
çünkü ben eksik kalmış bir iyiliğe benzerdim hep
bitsin diye durmadan harcadığınız bu ses için
bitsin diye kestiğiniz bu yarım yamalak renkleri durdurmak için
dikilirdim karşınızda bilmediğiniz bir düşle
en büyük yeteneğimdi bu benim
bir diğeri de sabahları keşfetmek
çünkü suçu üstlenmeliydi biri
çünkü suçu…
koparıp parmaklarımı ellerinizden
yem ederdim köpeklerinize bir mezar manzarasında
gözlerimi ölülerinizin başında oyardım
isterdim ki gördükleriniz benim gördüğüm acılar kadar olsun
çünkü ben atlardım bir boşluktan sizin uğrak yerlerinize
çünkü ben bilirdim bu bakır çağın yoksunluğunu
okşanacak sadece yarası olanları
bilirdim gökyüzü her bakışta bir değildir
ve yeryüzü hep kanla açtırır çiçeklerini
benim tenim olurdu sizin keskin dişleriniz
benim avlum olurdu bütün evlerde
oturuşum olurdu, kalkışım olurdu bahçelerde
sizin kaypak sözleriniz, yargılayıcı soluğunuz
ben bilirdim bunca şeyin arasında
mahalleleri bilirdim, taşan yüreğimi bilirdim
sustuğumda da esnaf kepenklerinin taşlanmasını
gövdenizden bilirdim
diyelim ki bir kere ödünç aldım sesinizi
bir kere soluğunuzu, iç çekişinizi, harflerinizi
dönerdim kuyulara, taşlara, bekleyiş pencerelerine
anneleri solgun bıraktığınız günlere dönerdim
sizin yine hiç kuşku yok ki tırnaklarınız olurdu
her geçen gün gövdemizi dağlayan, her geçen gün
çatılarımızda gezinen kalabalık bir sesle
her geçen gün
’cause I was the guardian of meandering roads
I would bleed the waiting with the skin on houses
I would augment the rooms with water, hesitating
I was in such solitude that I’d speak in recitation
’cause I always resembled a deficient kindness
for this voice you waste to finish
to cease these half measured colors you slash to finish
I would stand before you with a dream unbeknownst you
this was my sharpest talent
alongside discovering the mornings
’cause someone had to bear the crime
cause the crime…
ripping my fingers off your hands
I would feed them to your dogs against a backdrop of tombstones
I would carve my eyes out at the helm of your casualties
I wished that what you see be as much as the pain I have seen
’cause I could jump through nothingness to your haunted places
’cause I knew the deprival of this copper age
those that only had bruises to caress
I knew that the sky is not the same at every sight
and that the earth always blooms its flowers with blood
your sharp teeth would turn into my skin
all the houses would carry my courtyard
my posture, the gardens would keep to my arise
your insidious promises and judging breath
I knew amidst all these things
I knew the neighborhoods and my overflowing heart
how the shatters of tradesmen are stoned when I shushed
I knew by the size of your torso
let’s assume for a minute
that I’ve borrowed your voice
for once, your breath, your heavy sighs and letters
I would turn to the wells, stones and the windows of waiting
I would return to the days you left mothers faded
you, no doubt would still have your nails
that sears our torsos each passing day,
each passing day with a roaring crowded sound
patrolling our rooftops
every passing day.
Translated with the authors approval by Ege Dündar
