Ağaçlarım boy attı
Sen görmeyeli
İçimi içimle suluyorum yine
Büyüdükçe büyüyor
Bereketli bereketli
Çok bakmalı etraflarla geçiyor günlerim
Çok okumalı kitaplarla
Çok susmalı insansızlıklar alıyorum
Günlüğümden arta kalan parayla
Gübre yapıyorum içimin ağaçlarına
Sana bir karanfilden bahsetmek istiyorum
Buldum ağaçlarımın arasında
Sana bir karanfil-
Sen…yoksun
Aynı karanfili anlatacağım onlara
Onlar- yoklar
Korkuyla aynaya koşuyorum
Ben?
Buradayım -çok şükür- karışabilirim kalabalıklara
Kalabalıklarda aklımda karanfil
Karanfil yakasında kiminin
Kiminin aklında
Şiir olur karanfil, şiir, bazan da
Ben bu karanfili ah nasıl anlatsam sana
Sokaklar
İnsan dolu sokaklar
Bir yanda insanlar halay çeker
Öte yanda birbirini bıçaklar
Ve bir karanfil ortalarında
Hangi yana inanmalı, hangi yana
Ah ben bu karanfili nasıl anlatayım sana
Bir karanfil zamansız-mekansız
Bugün yirmi üç, yarın on beş yaşında
Bir karanfil bugün henüz yerçekimli
Yarın uzayda, dün darağacında
Bazan resim olur karanfil
Bakarım anlamam, bir şeyler
Yıkılır içimde
Bazan turuncu bir gün doğumudur
Gelir oturur dudağıma
Şiirle, şarkıyla, tebessümle
Şurada, burada, hiçbir yerde, her yerde
Karanfil okunur isimler bazan bana
Aynada ben
Karanfil toprakta
İkimiz de tek başımıza
Ben ah bu karanfili anlatamam ki sana
My trees have grown tall
Since you haven’t seen
I water my insides with my inner self, again
It grows and grows
Fruitful, plenteous
My days are spent alongside surroundings with much to be stared at
Books with much to be read
Buying inhumanities with much to be shushed about
With the money left over from my per diem
I make fertilizer for my inner trees
I’d like to tell you of a carnation
I found amidst my trees
A carnation for you-
You… are not here
I will tell them then of the same carnation
They- not there
I run to the mirror in horror
Me? I am here –praise be- I can blend in the crowds
Amidst the crowds, carnation in my mind
Carnation on who’s lapel
On who’s mind
Carnation becomes a poem, a poem too, sometimes
How can I, alas, explain this carnation to you
The streets
Human teeming streets
People dancing the halay* on one side
Knifing each other on the other
And a carnation in between
Which side to be believed, which side
Alas, how can I explain this carnation to you
A carnation timeless-placeless
Twenty three today, fifteen years old tomorrow
A carnation today newly with gravity
Tomorrow in space, yesterday on the gallows
Sometimes carnation becomes a picture
I look and fail to grasp, some things
Break down inside me
And sometimes it is the orange birth of a day
Comes to sit on my lip
With a poem, a song, a smile
There, here, nowhere, everywhere
Names read as carnations to me, sometimes
Me on the mirror
Carnation in the earth
All by our own, the two of us
I, alas, cannot explain this carnation to you
Translated with the author’s approval by Ege Dündar
*Halay: Halay is a regional category of folk dance styles in central and southeastern Anatolia. The music accompanying the dance is the zurna and davul. It begins slow and speeds up.
Mis árboles han crecido
Desde que no los ves,
Riego mis entrañas vlviendo a beber
Crece y crece
frutal, espléndido.
Mis días transcurren en ámbitos con mucho para ver
Libros con mucho para leer
Aceptando crueldades con mucho que silenciar
Con el dinero sobrante de mi viáticos
Hago abono para mis arboles internos
Me gustaría hablarte de un clavel
Que encontré entre mis árboles
Un clavel para tiDe ti… despojado
Les hablaré entonces del mismo clavel
Ellos- no allá
Acudo espantado al espejo
¿Yo?
Estoy aquí -afortunado- y puedo mezclarme con la multitud
En medio de las multitudes el clavel en mi mente
Clavel en la solapa de quién
En la mente de quién
El clavel se convierte en un poema, un poema también, a veces
¿Cómo puedo explicarte este clavel?
Las calles
De humanos repletas calles
Gente que baila el halay* por una parte
Por la otra se apuñalan
Y un clavel en el medio
Cuál versión creer, cuál
Ay, ¿cómo puedo explicarte este clavel?
Un clavel sin tiempo- ni lugar
Veintitrés años hoy, veinticinco mañana
Un clavel de hoy en la gravedad
Mañana en el espacio, ayer en los patíbulos
A veces el clavel se convierte en una imagen.
Miro y no logro asir, algunas cosas
Se quiebran dentro de mí
Y a veces es el alba anaranjada de un día
Que viene a posarse en mi labio
Con un poema, una canción, una sonrisa.
Allá, aquí, en ninguna parte, en todas partes
Los nombres a veces se leen como claveles para mí
Yo en el espejo
El clavel en la tierra
Cada uno a su suerte
Y, ay, no puedo explicarte este clavel.
- Halay: Halay es una categoría regional de estilos de danza folclórica en Anatolia central y sudoriental.
La música que acompaña al baile es el zurna y el davul. Comienza lento y se acelera.
Traducido por Milagros Socorro
