Perhaps the World Ends Here


Joy Harjo- 1951-

Joy Harjo was appointed the new United States poet laureate in 2019. Born in Tulsa, Oklahoma, in 1951, Harjo is a member of the Mvskoke/Creek Nation. She is the author of several books of poetry, including An American Sunrise, which is forthcoming from W. W. Norton in 2019, and Conflict Resolution for Holy Beings (W. W. Norton, 2015). She is a current Chancellor of the Academy of American Poets and lives in Tulsa, Oklahoma.

Joy Harjo

Perhaps the World Ends Here

The world begins at a kitchen table. No matter what, we must eat to live.

The gifts of earth are brought and prepared, set on the table. So it has been since creation, and it will go on.

We chase chickens or dogs away from it. Babies teethe at the corners. They scrape their knees under it.

It is here that children are given instructions on what it means to be human. We make men at it, we make women.

At this table we gossip, recall enemies and the ghosts of lovers.

Our dreams drink coffee with us as they put their arms around our children. They laugh with us at our poor falling-down selves and as we put ourselves back together once again at the table.

This table has been a house in the rain, an umbrella in the sun.

Wars have begun and ended at this table. It is a place to hide in the shadow of terror. A place to celebrate the terrible victory.

We have given birth on this table, and have prepared our parents for burial here.

At this table we sing with joy, with sorrow. We pray of suffering and remorse. We give thanks.

Perhaps the world will end at the kitchen table, while we are laughing and crying, eating of the last sweet bite.

Bunları da Sevebilirsiniz

EDEBİYAT: ÇAĞATAY ÜGE-YAZIK Düşünüyorum da, ne için çalışıyorum ki? Ne için güzel uykumdan ediyorum kendimi? Saatlerce, günlerce uyuyabilirim. Hiç kalkmadan, şu koltukta bütün ömrümü tamamlayabilirim. Kendi kendime çürümek varken, ne diye dışarıda, başkalarının işleri, başkalarının uğraşları için; birilerinin gözüne birilerini sokmak, birilerini kazançlı çıkarmak, birilerini iyi yerlere getirmek için tüketiyorum kendimi? İşin var, bu saatte …

Share

Bu karanlık sokakları ne zaman geçsem yalnız başıma Çocukluğum gelir aklıma, yanarım çocukluğuma Sonra yürüyecek olsam o zifir gecede inatla Kafamı çarpacağım gelir boşluğun en sert duvarına Bilirim ki annem seslenecektir en nihayetinde Ve koşarım bu bilinçle, anneee anneee…. Bir yer arıyorum ruhumun karmaşasına çare Eteklerinde kar suları çağıldayan bir dağ mesela Enginlerin uğultusunu arındıran,kulaklarımdan. …

Share

  Bilmiyorum hangi mevsimin sonu bugün Ben yine neyi kaçırdım bu anın telaşında Kovalamaktayken kendimi her gün İzliyorum siluetini yokluğunun hezeyanında Zamansız bir kavmin göçü gibi Uzaklaştığım bir yurt var her adımda Düne dair unutulmaya yüz tutmuş anılar Göremiyorum nerede başlar yol Ne zaman durulur zaman dergahında Sen sessiz harfler kullanırdın susuşlarında Ben biraz daha …

Share
Önceki / Previous 10 books that wıll take you on real-lıfe adventures
Sonraki / Next Nazım Hikmet - On Living