Belki oradayım.
Düşüncelerimin paralellendiği puslu ve gittikçe aydınlanan bir ortamda.
Bir şarkı söylüyorum, ezgilerinde ciğerlerimdeki katranı sunarcasına ve bir ahenk içinde, bir coşku ve bir hayaletin hafifliği ile…
Sanki oradayım.
Cebimdeki bozuklukları boks eldiveni ile almaya çalıştığım bir yerde.
Şapkamın altından üzgün köpek mamalarını elime alıp duygularımın paramparça olduğu bir anda sitemsizce ağlıyorum.
Orada!
Mesanemin beni yavaş yavaş ele geçirdiği dağınık ve bir yere ait olmaya çalışan bir yerde.
Gözlerimi kapatıyorum. Gözlerimi açıyorum. Gözlerimi yana deviriyorum. Gözlerimi gelişigüzel bir gidişe hazırlıyorum. Gözlerimi gözlüyorum. Gözlerimi görmezden geliyorum.
Oradayım.
Özgürlüğümün bit gibi iki taşın arasına sıkıştığı, içimin karıncalanıp koloni kurduğu ve uykunun reçel kıvamında tatlı olduğu dipsiz bir yerde.
Hayal kurmanın hayalini kuruyor, umudumdan bir kredi daha çekiyorum.
