Her masal, mutlu sonla biter diyemem.
Her masal, mutlu sonla biter diyemem.
Engeller beni sana getirdi Sağım dinsiz solum hümanistti Saklanan Tanrı sobelendi Cehennemin en dibindeydi Üçüncü göze gelmiş olmalıyız Görüyorum sananlara bizi sormayınız Egoya tanıklık edince varlığımız Kötülüğü galaksiden kovacağız Tapınaklardan, ibadetlerden usandık Zihinsel orgazma zorlandık Son akşam yemeğine çağrılmadık Miraca yükselemeyecek kadar ağırdık Köklerimiz uzuyordu dünyevi dallara Yediğimiz hurmaların tadı damağımda Bir daha rastlarsam cennette Adama Teşekkür …
“Biraz daha uyusam ve bütün bu delilikleri unutsam…”(Franz Kafka/Dönüşüm, sf:18) Uyandığımdan beri kafamın içinde tek bir düşünce, tek bir hayal… Mutfağımda oturmuş, karşımdaki bomboş tabağa bakıyorum. Belki bir belki üç saattir oturuyorum burada. Zaman kavramını yitirmişim. Kafamın içi hem çok dolu hem de bu tabak kadar boş. Bir elim masada diğeri ise kucağımdaki mektubu kavramış, …
O harlı ateşte koyun koyuna yatan zavallılar, Patiskayı geçmeden alevde öylece kalakaldılar. Ve hangi gök gürültüsünün ardından; Saatsiz çalan hırsızlar gibi Yağmurdan ıslanarak kaçan sanıklar. Saat 18.16 suları bana seni hatırlattılar. Kızgın ve yürekli bir dev gibi savaştım! Karşımda işte fakat korkmam duysun ordular! Sus diyorsun, Bir çift göze konuşuyorsan da sus! Hatırla diyorum açık …