Bugün, saçımı kestim.
Bir saçım olduğunu hissetmek için sadece.
Bugün ağladım.
Gözyaşlarımın akabildiklerini hissetmek için.
Bugün bağırdım.
Hala ses çıkarabildiğimi duymak için.
Bugün kalbime baktım.
Hala kırıktı.
İnanmadım ama onarabileceğime.
Bir şeylerin varlığına inanmadığım sürece anladım.
Onları onaramadığımı.
Görmediğim sürece bakamam.
Duymadığım sürece anlayamam.
İşte ben bu kadarım.
Kendimi hissedebildiğim kadar.
Kendim olduğum kadar.
I cut my hair today.
Just to feel I have hair.
I cied today
Just to feel my tears could flow.
I screamed today.
To hear if I can still make a sound.
I looked in my heart today
Still it was broken.
I couldn’t believe that I could fix it
I came to understand, the longer I stopped believing in things.
That I cannot fix them.
Long as I don’t see I can’t look.
Long as I don’t hear I can’t understand
That’s how much I am
Much as I can feel myself
Much as I can be myself.
