William Shakespeare’in “Size Nasıl Geliyorsa” eserinden “İnsanın Yedi Çağı” şiiri. Bütün dünya bir sahnedir, Bütün erkekler ve kadınlarsa sadece birer oyuncu; Girerler ve çıkarlar; Bir kişi birden çok rolü oynar, Bu oyun, insanın yedi çağıdır. İlkin bebeklik, Dadısının kollarında sesler çıkarır ve kusar; Sonra mızmızlanan bir okul çocuğu, okul çantasıyla Yüzünde parıldayan sabahla, istemeyerek, Salyangoz gibi okula sürünür. Daha sonra aşık gelir, İç çekerek sevgilisinin kaşlarına yazılmış acıklı bir şarkıyla. Daha sonra bir asker, Garip yeminlerle dolu ve leopara benzeyen sakalıyla, Şeref düşkünü, savaşta hızlı ve apansız, Topun ağzında bile Şöhret hayalleri kuran. Daha sonra adaletli, Şişman göbeği leziz etlerle dolu, Gözleri sert ve resmi kesilmiş sakalı, Bilge atasözleri ve modern örneklerle dolu; Böylece o da rolünü oynar. Altıncı çağ ise Sıska, ihtiyar bunaklık gelir, Burnunda gözlük ve yanında kesesiyle; Gençliğinden kalma çorabı engin bir dünyaya tanık olmuştur Bacakları çökmüş; ve büyük adam sesi Tekrardan çocuksu sopranoya döner Ve sesinde ıslıklar vardır. Bu garip maceralı tarihi sona erdiren Son sahne ise İkinci çocukluktur, sadece unutmaktır; Dişsiz, gözsüz, tatsız, her şeysiz.
