Biz bozkır çocukları, denizde yüzerek değil toz toprakla oynayarak yaşadık
çocukluğumuzu… Yeşile bakarak değil kızıl toprağa bakarak öğrendik hayal kurmayı…
Manzaramızda yeşil veya mavi yoktu belki, ama biz hayallerde var etmiştik o renkleri, bu
yüzdendir çoğu insanın, şehirlerimizi renksiz görüşü. Ama bizim bir o kadar
vazgeçmeyişimiz, inatla sevmemiz, kimsenin görmediğini görmemizdendir. Çünkü biz
bozkırlılar kurak topraklara bakınca yemyeşil bir orman görürüz, gökyüzüne bakınca uçsuz
bucaksız bir deniz.

Belki de bundandır en dokunaklı türkülerin bu topraklardan çıkması. O yüreğe
dokunan, insanı alıp diyar diyar gezdiren, sevdayı hep başka dillendiren sözler. Bu sözlerin
ilham kaynağı değildir belki manzaralarımız, ama yaşanan çok çile çok sevda vardır bur
topraklarda. Elinin kalem tutmasına da gerek yoktur burada. Özünde yaşanmışlığın acısını
taşıyan her yürek dile gelir, gelir de bin bir yüreğe hissettirir o derin anlamlı sözlerin
dokunaklılığını.

Ben şimdi size, haritanın tam ortasından bir bozkır gecesinden sesleniyorum. Şu
herkesin göremediği yıldızlara, ben penceremden bakıyor, kayan yıldızlar olunca dilekler
tutuyorum. Gündüzüne yaşam mücadelesini, emeklerimizi, alın terimizi sığdırdığımız bu
toprakların gecelerine hüznümüzü, sevdamızı, hayallerimizi sığdırıyoruz. Kışı sert esse de,
soğuğu bedenlerimizi uyuştursa da aldırmıyor, karın yığınla yağdığı yerlerde dimdik açan
kardelenlere bakıp yaşıyoruz biz bu topraklarda.

Bunları da Sevebilirsiniz

Acemi çöllerde bir vaha numarası An çiçek açmış bu is kaos umurunda Çiçekler arttıkça “-ler” vergisi gülüşün Gülünce yeni bir çiçek ardından sadık morluk Sessiz, sakin bir zamansız kişi ben Savaşın içinde amansız Mazi olamayan bir mevzi Kurşunlar gömleğimin düğmelerini açar Ölüm fısıltısı boş kovanların içinde yankılanan Büyüyerek daha sesli Çok sesli Göğsümden ah sen …

Share

PALTO 1 Bir şairin aşkı yansılaması gibi Oyalandım yarın bizim! vaveylasıyla Oyalandım yadsımasın diye can, nefesi O yalan günü doğuran efsunla Avucumdaki serçenin tesliyetine inandım Heveskıranın heybetine de Israrcı bir köstebek gibi Bu kabukları kaldırmak için sebep aramak Boşuna Ne hüzzam bezekli vuslat Ne de dost omzunda istirahat İnsanı yaşatan Sonluluğun verdiği huzurdur PALTO 2 …

Share
Önceki / Previous İlkyaz'ın 27.Sayısı Yeni Haberlerle Yayında!
Sonraki / Next Ey Tanrım