Kasım’dan çalma çiçeklerim var benim.
Ellerim de var.
Ellerimde var.
Bakmaz mısın hiç bana?
Güzelim ama ben.
Hem,
Kasım’dan çalma çiçeklerim var benim.
Bir cevizin kökünden doğmayım,
Toprak kokar koynum.
Uzun ve sürekli,
Uzun ve süreli,
Yaşamalı mıyım?
Tıpkı bir ceviz kökü gibi…
Ele gittim, kapı vurdular.
Eve gittim, surat vurdular.
Kıvrılıverdim en rahat yere,
Yer vurdular, gem vurdular.
Ardımdadır dedim, önüme çıkıverdi.
Ah şu ekşi günler!
Bir olup bin ettiler beni.
Ah şu ekşi ve eski günler!
Eskimeden, eskittiler beni.
Translated with the author’s edits by Ege Dündar
I have flowers stolen from November.
I have hands too.
I have them in my hands.
Would you not look at me?
Even though I have the beauty…
And just to remind you,
I have flowers stolen from November.
I was born out of a walnut’s root,
Like earth the scent of my bosom.
Long and everlasting,
Long and limited.
Shall I live?
Just like a walnut’s root…
I went up to unknowns, they shut doors.
I got home, they made up faces.
I laid down on the comfiest,
There was no fit but only bitter.
All left behind I thought, but a darkness in front.
Oh, these sour days!
Holding hands they made me a thousand…
Oh, these sour old days!
Yet not be past but did make me past.
