Gök atları güller getiriyor
Hastayı yalnız bırakmayalım lütfen
Mahya veren Allah’ın elleridir elleriniz
Duyuyorum
Mumların kıyısında beni arıyor yüzüm
Sesimi yıllar önce vurdular
Şemsiyelere gülmedi yağmurlar
Kelebekler mevsimi değil
Hastayı yalnız bırakmayalım lütfen
Yaşamak var ölmekten daha sıcak
Ellerimi kuşları severken unuttum
Banklar gibi uzakları seyrediyor ağzım
Şey, biraz kalbinizi açar mısınız
Hava alsın yalnızlığım
Hastayı yalnız bırakmayalım lütfen
Aklıma şiddet uyguluyorum
Bu rüzgâr hangi uçurtmanın dudağı
Anladım ki yol varmayınca bitiyor
Hastayı yalnız bırakmayalım lütfen
Güneş de yüzer sularda
Yoksul anneler gözyaşlarıyla yıkıyor çocuklarını
Her yanımız tel ayrılıkları
Dağlar dünyanın alın teridir
Hastayı yalnız bırakmayalım lütfen
Kavga en çok aşka yakışır