Vladimir Vladimirovich Nabokov, 23 Nisan 1899’da eski St. Petersburg’un “sınıfsız büyük entelijansiyasının” çocuğu olarak dünyaya geldi. Aristokrat unvanına sahip babası Vladimir Dmitrievich Nabokov (V. D. Nabokov), liberal politikacılar arasında bir liderdi ve bir devlet adamı ve gazeteci olarak demokratik ilkeleri savundu. Annesi Elena Ivanovna Rukavishnikov, kültürlü ve entelektüel bir mirasçıydı. Evde özel öğretmenler ve mürebbiyeler tarafından eğitim gören Nabokov, yedi yaşına geldiğinde akıcı bir şekilde Rusça, İngilizce ve Fransızca konuşabiliyordu. On bir yaşında okula başladığında, Shakespeare’in tamamını İngilizce, Tolstoy’un tamamını Rusça ve Flaubert’in tamamını Fransızca okumuştu. İlk gençliği, St. Petersburg ve Avrupa kıyı tatil yerlerinde (esas olarak Riviera ve Biarritz) geçti. Tüm bu mekanlarda, kurgusuna ve anılarına nüfuz eden arayışlarla uğraştı: kelebek avlamak, aşık olmak ve şiir yazmak.

Nabokov on beş yaşına geldiğinde üretken bir şekilde şiir yazıyordu. Sadece hatıralarıyla belgelenen ilk yayını, 1914’te arkadaşlarına ve ailesine dağıtmak için hazırladığı tek bir şiirdi. 1916’da kendi servetini (bugün yaklaşık 2 milyon dolar) ve aile mülkündeki birkaç malikânenin en büyüğünü miras aldı. Daha sonra altmış sekiz aşk şiirinden oluşan Stikhi’nin [Şiirler] yayımlanması için para ödedi.

Stikhi’de bulunan şiirlerinden sadece bazıları İngilizceye çevrildi. Aşağıdaki şiir 1919 yılında yazılmıştır.

Autumn

And again, as into the sweet years

of  pure and miraculous melancholy

the ruddy, thinned-out forest

looks at itself in the weak-willed waters.

 

Forgiving as God forgives,

the transparent distance spreads out.

Ah, autumn, my rapture,

my golden sorrow!

 

The cobwebs glitter freshly…

Rustling, I pass along the river,

and through branches and rowan clusters

I survey the peaceful sky.

 

The wide vault turns blue

and becomes migrating birds—

a timid, childish line

in the emptiness of strange pages.

 

Vladimir Nabokov 1919

 

Source/kaynak: https://coppice-gate.com/poetry/383/nabokov-five-autumn-poems

Bunları da Sevebilirsiniz

By Joanne Leedom-Ackerman | September 2, 2020   PEN International celebrates its Centenary in 2021. I’ve been active in PEN for more than 30 years in various positions and now as an International Vice President Emeritus. With memories stirring and file drawers of documents and correspondence bulging, I am a bit of a walking archive and have been asked by …

Share

Duymadınız Ben sizden çok susmuştum Diyemediğim cümleleri büyüttüm boğazımda Hepsi birer anı oldu şimdiye Diyemediğim, ancak keşkelerle diyebildiğim.   Nefreti, acıyı; sevinci, mutluluğu susmuşken Yine de bağırmakla suçladılar beni Neyse dedim Onlar ne bilir bir bedenin sayhasını yahut narasını Bilemezler dedim, bilemez, gittim. Sonra Konuştuğum kadın sustuğunda bana, anladım Meğer susmak daha çok incitirmiş sevgilim …

Share
Önceki / Previous Margaret Atwood
Sonraki / Next Diluşka