Bana gösterdikleri kayığa bindim, sakin sakin gidiyordum. Az sonra ucu bucağı olmayan sonsuzlukta dibe battım. Nereden bilebilirdim ki? Giderkende boş durmadım içimde olan herşeyden, Sevgim,hayalim, umudum insanlığım,merhametim,sevdiklerim, Sevmediklerim,tüm dileklerim… Serpiştirip attım toprağa tohum atar gibi. Okyanustu hani,neden sulamadı toprağımı, beni? Attım ağımı tekrar beklemeye başladım. Ayaklarım ıslanmaya başlamıştı,anlam veremiyordum. Kayık batmaya başlamıştı. Meğer kağıttanmış. Bilemedim… …