Kalemdaş

kalbin sadece balık çizebilen bir çocuk gibi nurhayat bir defaya mahsus ben de senin için çıkarım samsun’a sen yüzünü düşürünce küpeler ve halhallar kenara itilecek belli çünki iki dakka yanımda olmasan her yere sönük balonlar bırakasım geliyor -şu güğümü de hangi sobanın üstüne bırakacağımı tutturamam- yüzündeki şipşirin kavkıları söküp durdukça  bütün derimi ön dişlerimle soyup …

telaş dolu rüzgarların, yüzleri okşadığı yalnız günler hatırlıyorum. toplanın eski dünyanın ölüleri! dinleyin yirmi birinci asrın salgınını. dinleyin on günde, nasıl ipotek koyduğunu şehirlerin, ömürlere. -i- mezar taşlarından para çekilen bir çağda, charonion gondolunu satmak, kararını aldı sonunda. işler kesat, ruhlar cimri. ekmek parasını dahi çıkaramazdı zavallıcık. tak etmiş olacak canına, satılığa çıkardı bir sitede. …

Benim yangın merdivenim şiir yazmak ve okumak. Bazen sigara içmeye çıkarım yangın merdiveninin ruhuna tezat olarak. Bazen, ya yangın çıkarsa diye o korkuya sarılmak.   Karanlık bir sokaktır, ışığı fazla yoktur, az yokuştur şiir yazmak . Az daha aydınlıktır, pileli bir etek, vatkalı bir ceket, köstekli bir saattir şiir okumak. 25 yaşımdan 3 parmak kalındır kar tabakası. Mevcudiyetimizden 3 arşın geri. …

dolaştım, yedi kıta bir dünya.. gördüm iklimlerini saydım adım adım iki insan arası uzaklığı -bir gözden diğerine birkaç bin kilometre hüzün kilometrekare yüz(ün)ölçümü- ihtiyarlığıma büyüyüp çocukluğuma düştüm düşe-kalka yürüdüm koştum düşe-kalka yedi kıta bir çocuğu düşümde gördüm.. kömür karası, mısır püskülü, kir tutmuş beyaz buğday tanesi rengi insanlar gördüm gördüm tenin rengini, rengin renge verdiği …

şimdi bir şiir yazacağım su ısınmadan, kahve icat olmadan ve mürekkep kurumadan. bir halı işlemeyi ne kadar isterdim… bunun için bir şiir yazacağım. kırmızıyı morun altından geçireceğim, kaç defa olduğunu hesap etmeden. ama her defasında hatırını sayacağım, belki saçlarını anacağım, kaynayan suya modern kahveler yaftalayacağım… bu sırada bir adam uyanıp karısını öpecek gırtlağından geç geceye …

Saat 3.00 İzmir otogarındayım. Biletimi çıkarıp kontrol ettim.10 Temmuz 3.15 Akçatı Köyü. Bir sigara içip geçtim koltuğuma. Sırtım ağrıyor. Yorgunum. Uykuyla aram çok iyi değil. Evde olduğum zamanlarda da ya çok uyurum ya da hiç uyuyamam. Öğleden sonra biraz uyumuştum. Bu beni gün içinde idare ederdi. Umduğum zamanın dışındayım.Uyuyabilmek güzeldi ki telefon çaldı.Uyandım.15-20 dakika olmuştu …

Siyah kelebekler çeşmesi adın Hayatın yirmi dört saat ya da benim Uzakdoğudan arkadaşın var Elleri uzun,gözleri nemli, tutturulmuş gibi Kederli rıhtım yağmurları gözleri senli Musonlarından getirdiği Hüzünlerden elemli Sen korkansın, ikircikli akşamlarda Hayatı yaşamadan Onu kaybetmekten olacak belki Belki nisanlar anlamadığından Seni ya da beni ya da bizi Papatyalar taze tükendi Havalar eski zaman sarhoşu …

bir tabanca kabzası gibi iner enseme her gün sert soğuk acılı temasıyla muteber yetimlik mezar taşı yok diye resmiyet kazanamamış gayri resmi acılar musallat eden ebeveynlik serde yıkımını bekleyen çıplak bina sükûneti kapısı penceresi yok fakat yumrukları kurulu tad alma duyusu elinden alınmış bir gençlik yapma çiçeklere su vermek her umut ediş

kuşlarla mesaiye başlamamın sebebi var o değil içimde bir şey büyüyor bunu da bilemedin sessizlik askıda duruyor giyindim oturuşunda olumsuz aktarım sigaran seni içiyor içimde bir şey büyüyor bu ironi trafik akışındaki espriyi gösteriyorum imlasız konuşacağız seninle arkamızda iz bırakmamak lazım boynundaki veballerden kolye yapıyorum yerleştiriyorum tarihin içine seni postmodern kalıyorsun gittin gitmen tarihsel bir yargı …