Kalemdaş

Bu karanlık sokakları ne zaman geçsem yalnız başıma Çocukluğum gelir aklıma, yanarım çocukluğuma Sonra yürüyecek olsam o zifir gecede inatla Kafamı çarpacağım gelir boşluğun en sert duvarına Bilirim ki annem seslenecektir en nihayetinde Ve koşarım bu bilinçle, anneee anneee…. Bir yer arıyorum ruhumun karmaşasına çare Eteklerinde kar suları çağıldayan bir dağ mesela Enginlerin uğultusunu arındıran,kulaklarımdan. …

Ejderhaların püskürttüğü ateşle yaşamayı öğrenecek senin çiçeklerin, derin karanlık ormanlarda büyümeyi öğrenecekler yanmayı, üşümeyi güneş olmasa dahi yaşamayı öğrenecekler, öğrenecekler senin çiçeklerin. Tufanlara yaprak dökmemeyi yoruldukça canlanmayı köklerine yerleştirdiğin küçük balerinin sırtındaki alevle sulanmayı öğrenecekler, piyano notası kadar zarif ve etkileyici olmayı öğrenecekler kalabalıklara yalnız kalmanın huzurnu öğretecekler, öğrenecekler senin çiçeklerin. Mavilikten eser olmayınca karanlıktan …

Süreyya. Çirkindir Süreyya.Bu nedenledir insanların onu fark etmemesi. Her gün sabah-akşam geçtiği caddedeki, kibrit kutusu gibi yan yana sıralanmış dükkanların hiçbirinin sahibi bilmez onu. Bir kediden daha hafif yürür, onları rahatsız etmeden geçip gider önlerinden. Biri de çıkıp demez ki her sabah geçen bu kadın kimdir, nedir, buralarda mı çalışır? Biri de fark etmez ki …

Sev kardeşim! Gör bak nelere gebe; bu sözüm. Gökyüzünden yıldızları seyrettirir bu sözüm. Ağla kardeşim! Sen ağlayınca melekler şahit; arınacağız, arınacağız! Bu bir soysuzluk yılıdır; alışmaya alışmak da dâhil, Örneğin bir kıvılcımın sağlayacağı gayret; gör bak nelere gebe! Çöp olmuş bir günü düşündüğünde çöp, Kafanın içindeki gerçekleştiğinde gerçektir kardeşim. Sev kardeşim! Ziyadeyi etme ziyan, Bir …

‘‘Bana seni ekledim, artmadım Benden seni çıkardım, azalmadım’’ Dedi sayın şair / Zaten tüm artıların ve tüm eksilerin toplamı sıfırdır -Ama farkı değil- ‘‘Gecemin horozu sensin, ötersen güneş doğar Oysa bana gece de bir gündüz de bir’’ Dedi sayın şair / Zaten tüm gecelerin ve tüm gündüzlerin toplamı bir gündür -Ama yarın ya da dün …

Odamda duruyor hayat- bir eşya gibi… Eskiden severdim kelimeleri, artık sevmiyorum. Susmak ne güzel. Heceler bozuk para- dedim, çıktım geceye- siyah cübbeme sarılıp, uyuyacağım. Çıngırak sesleri içinde, konturlarında yağmur izleri- cübbem benim, kurtaracak odamdan beni. Odamda bağırıyor hayat- pençeleri acıyan bir kedi gibi…

“Neneka, hani anlatacaktın? Söz vermiştin?” Kara fırının başında dikilen kadın, yumuk yumuk olmuş gözlerine dolan buharları itercesine ellerini havaya kaldırdı. Soba kısmına attığı odunları maşasıyla karıştırdı. Hemen yan odacıktaki fırının kapağını açıp yuvarlak tepsiyi çekti. Kabaran mısır ekmeğinin kızarmış kısmından kaçak bir parça kopardı torun. Ellerinin içinde bir o yana bir bu yana atarak soğutmaya …

Kayıp gitmiyorsa kağıt cümlelerin altından, Bulamıyorsan elini mürekkebe kuvvetle… Asır gibi gelmiyorsa bir dakika beklemek, Çevrelenmiyorsa etrafın tek bir suretle… Mana bulmamışsa seyiren gözlerde bakışlar, Biri kocamanken diğeri kayıpsa… Sen bir saniye yokken kor gibiyse burada kışlar, Dillendirmek şimdi belki hâlâ ayıpsa… Hayallerde resmedilmeye başlanmışsa hele! Ya biri anlar da biri verirse ele? Saklanmak, saklamakla …

                              Apartman boşluğunda yankılanıyordu,                               İçeride kalan bir kuşun,                               Kanat çırpışı.                               Sokakta çocuklar,                               Bir türlü,                               Oynamaya karar veremedikleri oyunlar.                               Kapımın ise göz deliği,                               Sökülmüştü yerinden.                               Zil çalsaydı,                               Kim olduğunu bilmeden,                               Azrail bile …