Feriköy… 18. yy başlarına kadar “Aya Dimitri” olarak bilinen bu yer, sonraları semtin ünlü tüccarı Mösyö Feri’nin ismiyle anılır olmuş. O geceden sonra ise; benim gibi yersizlerin, hatta belki de “araftakilerin başkenti” olmuştu artık… Vahan’dır adım… Feriköy Ermeni İlkokulu karşısındaki evim, dedem Kevork Efendi’den beri gelen aile mirasıdır bana… Yokuşa girer girmez; bitişik düzende hemen …

Parlama batıdan doğacaksan Tersine güneş Nemesis bizi yiyecek Kaçın dünyalılar dünyadan Parlamaz doğunun açık avucu yoksa Doğrudan aç karanlık Bize mi kaldı renkler, istemeyiz Dilerseniz çağıralım siyahı Bu kadar aymaz olmamalı Sonsuz minnet kırmızı cüceye Varlığın renkli halinden memnun olmasak da Bilmek gerek Yokluğun ne karanlığı var Ne de rengi Yokluk Renksiz, tatsız, kokusuz, dokusuz …

Tepiniyorum kelimelerimin üstünde Canlarını çıkarırcasına, acımadan Hepsi bana ait, benden ırak Yetmiyor tesellilere edebi süslemeler Mutluklarda ise yok kelimelere yer Issız bir göle düşen taş misali Kaygı yağmurlarının altında yıkanıyorum Yapayalnızım, etrafımda hiç ışık yok Ellerimden tutuyor sevgililerim, durmadan konuşuyor dostlarım ben kendi yaptığım bir kutuya sıkışmış, bundan müzdarip dertlerimi anlatabilecek dilin kendisinden yok – …

Gidecek hiçbir yeri yoktur insanın Hiçbir ev gidilecek yer değildir Dışarı bakmalı, adım atmalı insan Güneş tam batmalı Karanlığı şafağa bırakmamalıdır Mart kapıdan bakmalı İçeriye kimseleri almamalıdır Yalnız kalmalı biraz da insan Kalabalıktan kaçmalı Kendini kendiyle bir etmelidir Bu önerilere kulak asmamalıdır insan İçine kulak vermelidir Kimi zaman hiç olurken Kİmi zaman hayatla dolmalıdır Ben dolamadım

Tecrübe Çağı ortalarında, 37 yaşında bir erkek genç sayılıyor. Şanslıyım, yolun yarısında bile değilim. Saçlarım hâlâ simsiyah ve fırça gibi sert ve dik. Fakat lacivert gözlerimin feri söndü. Mutsuzluktan oldu bu. Uykusuzluğun da etkisi var tabii. ‘’Eğer sabah beşe kadar uyumazsam, sabah beşte uyanmış olurum’’ demiştim kendime. Böylece geceyi uykusuz geçirdim çünkü bu saatler benim …

En çok yalnız kaldığımda zorlanırım Kalp odacıklarımın çalkantıları Beynimde gezen zehir zemberek Değil beni tüm dünyayı yönettiği iddiasıyla adeta Kurnaz ve yabancı atomların vızıltısı Zihnim gibi zellim saçak organlarımın homurtusu En çok o zaman duyulur Aynaya ne hacet Ben gözlerin öne bakıp arkayı gördüğüne inanırım.

Oturduğu deri koltukta sesler çıkararak dönüyor, arada bir de gülüyordu. Masada duran soğumuş kahveye göz attı. Sonra saatini kontrol etti. Bu gecenin çok sakin geçeceği hissine kapılmıştı ki o sırada yardımcısı hızla odaya daldı. Masanın başına kadar gelip ona doğru eğildi. Sol elini masaya, sağ elini beline dayadı. Her zamanki gibi tok sesiyle tane tane …

Vurgun yedim. Nefessiz kalmışım bir süre, yani sensiz… Sigara uzattılar bana, kendime gelmem için. Sarma sigara, kurumuş tütünden… Kim bilir hangi vurgun yemişten. Öyle şanssızım ki, öyle sensiz… Vurgun yemişken bile, Tekel sigarası içemiyorum. Unutmuşum, bir de parasız. Seslendiğim zaman tanımamıştın hani. Sarma sigara sesimi kalınlaştırır. Belki de ondandır. Yoksa küstün mü? Sırf ilkokulda saçını …