kuşlarla mesaiye başlamamın sebebi var o değil içimde bir şey büyüyor bunu da bilemedin sessizlik askıda duruyor giyindim oturuşunda olumsuz aktarım sigaran seni içiyor içimde bir şey büyüyor bu ironi trafik akışındaki espriyi gösteriyorum imlasız konuşacağız seninle arkamızda iz bırakmamak lazım boynundaki veballerden kolye yapıyorum yerleştiriyorum tarihin içine seni postmodern kalıyorsun gittin gitmen tarihsel bir yargı …

Üst üste konulan taşlardan, taşların arasına çekilen sıvalardan oluşmuş bir yığın, bir tuğla yığınıyım ben. Her katında farklı bir sırrın yaşadığı bir binanın 3. katındaki bir daireyim. Üst katımdaki evde sevinç var bir haftadır. Aileye yeni katılan bir bebeğin getirdiği sevinç. Yüzlerinde gülücük var tüm ailenin. Ufaklığın ağlama sesi geliyor ara sıra. Hemen ardından tatlı ninni sesleri. Alt …

Bisiklet sürerdim Gece Gündüz… Tekerleğim bir salyangoza takıldı. Durdum. Durunca düştüm. Salyangoz oldum. Yağmurların yağmasını bekliyorum kabuğumdan çıkmak için. Pedala kuvvet yol alıp Bir kelebeğe rastlayabilmek için.

Sonsuz mermerler odası soğukluğunda artık Bir ben, bir de tüm haşmetiyle Vakti katılaşmış o melek kaldı. Damalı zeminlerde yuvarlanır, Bir beyaz, bir siyah olurdum. Gülerdik beyaz olduğumda, Orkide kokuları sandala karışır, Sonra bir de mest olurdum neşeden. Siyah olmak zor değildi, Ya da kötü, Hüzün yağmurları çiselerdi yalnız tavandan, Tablolar kaçışır, balkona sığınırdı. Öylece griye …

O harlı ateşte koyun koyuna yatan zavallılar, Patiskayı geçmeden alevde öylece kalakaldılar. Ve hangi gök gürültüsünün ardından; Saatsiz çalan hırsızlar gibi Yağmurdan ıslanarak kaçan sanıklar. Saat 18.16 suları bana seni hatırlattılar. Kızgın ve yürekli bir dev gibi savaştım! Karşımda işte fakat korkmam duysun ordular! Sus diyorsun, Bir çift göze konuşuyorsan da sus! Hatırla diyorum açık …

Barut heyecanıyla çarparken duygular arkada dönen ışıklar mahcup kalır, tiyatro kurgusu oturur üzerine ve saplanır satır satır mısralar gözlerin çukur oluverir sevgiye. Kolaydır, yataklara gidip ağıt etmek görünenle yanmak, övgünün esaretine beyliği bandırıp satmak yeryüzünde ve aniden nevresimlerin titrer yoksunluktan gömleğin daima ütüsüzdür palton yanık kokar içini çekmeye neşen kalmaz, yüzünde ölüler dansa kalksa portre …

Bu karanlık sokakları ne zaman geçsem yalnız başıma Çocukluğum gelir aklıma, yanarım çocukluğuma Sonra yürüyecek olsam o zifir gecede inatla Kafamı çarpacağım gelir boşluğun en sert duvarına Bilirim ki annem seslenecektir en nihayetinde Ve koşarım bu bilinçle, anneee anneee…. Bir yer arıyorum ruhumun karmaşasına çare Eteklerinde kar suları çağıldayan bir dağ mesela Enginlerin uğultusunu arındıran,kulaklarımdan. …

Ejderhaların püskürttüğü ateşle yaşamayı öğrenecek senin çiçeklerin, derin karanlık ormanlarda büyümeyi öğrenecekler yanmayı, üşümeyi güneş olmasa dahi yaşamayı öğrenecekler, öğrenecekler senin çiçeklerin. Tufanlara yaprak dökmemeyi yoruldukça canlanmayı köklerine yerleştirdiğin küçük balerinin sırtındaki alevle sulanmayı öğrenecekler, piyano notası kadar zarif ve etkileyici olmayı öğrenecekler kalabalıklara yalnız kalmanın huzurnu öğretecekler, öğrenecekler senin çiçeklerin. Mavilikten eser olmayınca karanlıktan …

Süreyya. Çirkindir Süreyya.Bu nedenledir insanların onu fark etmemesi. Her gün sabah-akşam geçtiği caddedeki, kibrit kutusu gibi yan yana sıralanmış dükkanların hiçbirinin sahibi bilmez onu. Bir kediden daha hafif yürür, onları rahatsız etmeden geçip gider önlerinden. Biri de çıkıp demez ki her sabah geçen bu kadın kimdir, nedir, buralarda mı çalışır? Biri de fark etmez ki …